1946 - heden, een tijdsbeeld van een "na-oorlogse baby-boomer"
Jan, werd in 1946 te Hilversum geboren en verbleef enige tijd bij zijn moeder die inwoonde bij een goede vriendin en haar man aan de St. Janstraat te Laren NH. Door omstandigheden kon vader Jan niet bij hen inwonen. Pas toen vader Jan in 1947 werk kreeg als buschauffeur in Den Haag kon er iets aan deze situatie worden veranderd. Vader Jan woonde tijdelijk in bij nicht Jannie en haar man aan de Steynlaan. Totdat hij een woning weet te bemachtigen (in zeker zin "kraakte"). In 1948 verhuisde vader en moeder met Jan naar Den Haag, naar de Kritzingerstraat 12, 1 hoog. Ja er was ook nog een 2-hoog, over dezelfde trap, daar woonde de familie Stil met 3 kinderen en 3 katten en 2 honden, Kazan een grote Duitse Herdershond en Sjonnie, een Keeshond. Oh ja, buurman Stil was ook nog fanatiek duivenmelker (had een grote duiventil op het dak) en was ADO aanhanger.
In die jaren was de Kritzingerstraat een typische arbeidersbuurt, waar je 1 of 2 auto's in de straat zag, er nog steeds met paard en wagen door de groenteman langs de deur werd gevent en waar de melkboer 's-zomers stukken ijs tussen de melkflessen in zijn bakfiets moest leggen anders was de melk in de middag al zuur. Op de foto zie je links op de 1e etage een uithangbord, dat was van kapper Hoek waar het altijd erg druk was omdat vele mannen zich daar nog dagelijks lieten scheren. Ons huis was rechts naast kapper Hoek op de 1e etage. De lage gebouwen links waren respectievelijk de koffiebranderij "De Ekster" (waar ook pinda's werden gebrand en de hele buurt vreselijk stonk en onder de schilvertjes zat) daarnaast zat een handel in hijswerktuigen, dan een autostalling en tenslotte de stal van het paard van de groenteman wiens winkeltje helemaal links op de foto was. Halverwege, waar het licht op de straat valt, was de kruising met de Scheperstraat. Links op de hoek zat een bakkerij "Het Scheepje" en rechts op de hoek was de heetwater-winkel "Het Keteltje" waar je voor 2 cent een emmer kokend water kon halen. De meeste mensen moesten 6 dagen in de week werken om een karig loontje thuis te brengen. Ook de kinderen gingen 6 dagen naar school. Dit was een miserabel bestaan doch iedereen zat min of meer in dezelfde positie. Sommigen konden daar slecht tegen en raakten aan de alcohol verslaafd. Het gebeurde dan ook regelmatig dat bijvoorbeeld de melkboer zaterdag's na zijn werk al zijn weekgeld had verzopen en het gezin die week nagenoeg geen eten had. Vlees at je alleen op zondag, de rest van de week was het óf wat de vorige dag was overgebleven óf het was een speklapje of klein balletje gehakt. En omdat niets werd weggegooid at je vaak oud brood. Soms werd dat met kaneel en melk in de koekepan gebakken (wentelteefjes), een feest! Er was een groot gevoel van saamhorigheid en er werd 's-avonds vaak door de hele buurt een potje gevoetbald. Onderstaande foto is genomen door een "straatfotograaf" en toont Jan op 7-jarige leeftijd, toen nog zonder bril.
Pa Jan werkte in Loosduinen bij de WSM en dus verhuisde het gezin in 1956 naar de Luxemburgstraat in Loosduinen, toen nog een dorp dat ten zuiden van Den Haag lag, dicht tegen de badplaats Kijkduin aan.
Op de foto is goed te zien dat Jan recht tegenover de ingang van zijn school, de openbare lagere school "Julianaschool", woonde. Rechts van de ingang van de school was het openbare Badhuis, daar ging je dan 1 x per week heen om voor 35 cent te douchen. Op dinsdag was er nog verplicht douchen vanuit school. Er werd dan gebruik gemaakt van een centraal bediende kraan en het water was altijd te heet of te koud. Boven het badhuis was de gymzaal waar Jan vele jaren gymles gegeven heeft.
Loosduinen was destijds een typisch tuindersdorp en was toen een deel van de "glazen stad" het Westland. De meeste kinderen moesten al vroeg meewerken in de kassen van hun ouders en verlieten dan ook de school na een 7e klas te hebben doorlopen. Ook Jan moest van de hoofdmeester de 7e klas doen, hij vond Jan nog te "speels". Dus pas op z'n 13e ging Jan naar de MULO en alhoewel hij zich voor De Mient had opgegeven moest hij toch naar de "dependance" aan de Weesperstraat. Later werd dit een zelfstandige MULO onder de naam Anne Frank school. Dat dit een bijzondere school was moge blijken uit een aantal talenten die het heeft mogen huisvesten zoals de leden van de Golden Earring (Jan heeft 2 jaar samen met Rinus Gerritsen opgetrokken en zij deden als 2 van de 4 eindexamen voor MULO-B). Nog steeds komen de oud-leerlingen van die tijd om de paar jaar bij elkaar, een teken van de verbondenheid en plezierige herinneringen welke zij van die tijd hebben overgehouden.
Na het behalen van zijn MULO-B diploma stond Jan voor de keus, doorstuderen of gaan werken. Het werd werken en omdat hij meende enige wiskundige aanleg te hebben solliciteerde hij naar de functie van "aankomend Actuaris" bij de Herverzekeringsmaatschappij "De Hoop". Dit bedrijf was destijds gevestigd aan de Zeestraat en was sinds de 19e eeuw niet meer veranderd. Er heerste echt nog feodale toestanden hetgeen Jan na 6 maanden deed besluiten te zoeken naar een meer dynamischer gebeuren. Hij vond dat bij de rubberfabriek "Vredestein" te Loosduinen. Alhoewel hij aanvankelijk solliciteerde naar een functie in het laboratorium meende de personeelsmanager dat hij dermate goed bespraakt was dat hij wel zou passen binnen een intern verkoopteam. En zo begon zijn loopbaan als verkoper binnendienst dat hij van 1964 tot 1969 bij Vredestein heeft gedaan. Hij onderbrak dit van 1966 tot 1968 wegens het vervullen van zijn dienstplicht, hij diende bij de Koninklijke Luchtmacht als onderofficier Welzijnszorg bij de 2e Groep Geleide Wapens in Schöppingen, West-Duitsland.
Na zijn diensttijd is Jan op kamers gaan wonen in Waldeck, vlak bij het Kijkduinse strand. Hij ging "computerprogrammeur" studeren, iets waar toen nog niemand van gehoord had maar wat een beroepskeuzeadviseur hem had aangeraden om te gaan doen. Dat bleek een goed advies want nog voordat hij zijn diploma haalde kon hij zijn salaris al verdubbelen door operator/programmeur bij het rekencentrum van NCR aan de Zoutmanstraat te gaan werken. De aldaar aanwezige NCR-315 computer werd 24 uur per dag, 6 dagen per week gebruikt voor batch-processing van administratieve toepassingen. Ter vergelijking: De functionaliteit van een huidige gsm-telefoon is al duizenden keren meer dan die van de hieronder afgebeelde computer.
Miep en Jan waren buren totdat zij ieder apart op kamers gingen. Miep studeerde verpleegkunde en moest regelmatig naar feestjes waar ze dan wel eens Jan voor uitnodigde. Van het een komt het ander en in 1972 trouwden zij.
Jan wilde zijn grenzen verleggen en ging begin 1973 in Amsterdam werken bij Infonet Automation Services, een bedrijf waarbinnen hij uitdagende ontwikkelingsprojecten deed, o.m. software voor een experimentele computer voor de bevolkingsregistratie (een close coupled network van de eerste PDP11 minicomputers) en beheer/ontwikkeling van simulatie software voor de ruimtevaart (ESTEC's Battery Test Centre te Noordwijk).
Na aanvankelijk eerst op kamers te hebben gewoond aan de Vogelkersstraat verhuisden zij eind 1973 (toen Miep al behoorlijk zwanger was) naar een eigen huis in Graft, een klein dorpje midden in het veenweidegebied ten westen van De Beemster. Dat was even wennen maar al gauw werden Inge en Arjan geboren. Jan werd bij Infonet projectleider applicatie software binnen de Technische Systemen Divisie. Later werd het bedrijf overgenomen door een dochter van de ABN, de ARC-groep. Jan was toen al erg actief en was o.m. voorzitter van de groeps-OR van de ARC-Groep en zat in die hoedanigheid aan tafel bij de Raad van Bestuur van de ABN te praten over omstreden investeringen in Argentinië. Op de foto staan verschillende mensen die in hun latere loopbaan zeer succesvol zijn geworden zoals Bodo Douqué, Frits Kress, Ruud Landman, Adrie Davelaar die het bedrijf Uniface hebben opgericht.
Inmiddels was Jan weer aan de studie gegaan maar nu richting Marketing & Sales Engineering. Het oude verkopersbloed was weer gaan stromen en zo werd hij verkoop manager Technische Systemen. Grote projecten die hij binnenhaalde waren bijv. het gasflow metering systeem voor de NAM waarbij alle gasbronnen in Groningen werden uitgerust met revolutionaire "touch screen" data acquisitie & control computers. In 1983 kon hij, samen met enkele collega's een "management buy-out" doen en werd hij commercieel directeur van "Dynaflow Software Systems" . Enkele projecten van dit nieuwe bedrijf waren in de tachtiger jaren groot nieuws zoals het gas-flow systeem voor de grote aardgasfabrieken van de Shell in Australië en de internationale successen met beeldverwerking in samenwerking met TNO-TPD maar vooral van het "Mist-detectie en Traffic Control systeem" wat in opdracht van Rijkswaterstaat werd gerealiseerd voor het traject van de A-16 bij Breda. Daarnaast was het bedrijf huisleverancier voor het Ministerie van binnenlandse Zaken in het kader van het project Schouwing & Toetsing GBA-systemen en voor het KNMI met o.a. een weerradar systeem, een meteorologisch informatie en visualisatie system voor alle vliegvelden, incl. Schiphol.
Vlak na de geboorte van Susanne in 1984 verhuist het gezin van Jan & Miep naar De Rijp, een karakteristiek en toeristisch dorp midden in het polderland.
Rond 1988 werd Multihouse N.V. grootaandeelhouder van Dynaflow en werd de naam veranderd in Multihouse T.S.I. technichal, scientific & industrial B.V. Eind 1993 stortte de economie in en moest de regering bezuinigen. Daarmee werd de BV gedwongen om te zoeken naar een oplossing voor de "leegloop" die daardoor ontstond. Het werd Logica B.V. die bereid was alle personeelsleden over te nemen, Jan incluis. Tot 2002 vervulde hij diverse Marketing & Sales functies, ook namens het moederbedrijf in Engeland. De economische recessie van 2002 sloeg ook hier toe en in een saneringsronde werd Jan "afgevloeid".
Eigen bedrijf SPI Consultancy & Training opgericht en ingehuurd door een Engelse opdrachtgever, Anite Group Plc., kon Jan aan de slag als sales trainer, voornamelijk in Engeland. Eind 2004 moest ook Anite bezuinigen en meldde Jan zich wederom op de markt als sales/account manager. Via een tijdelijke arbeidsovereenkomst bij Furore B.V. te Amsterdam kon hij het nog twee jaar uitzingen en was hij inmiddels de 60-jarige leeftijd genaderd, een mooi moment om achter al zijn zakelijke leven een punt te zetten (dank zij de afvloeiingsregeling van Logica) en zich te wijden aan die andere werkzaamheden: de politiek. Als voorzitter van de VVD afdeling Graft-De Rijp was hij sinds 1998 druk met allerhande zaken. Hij werd vanuit de VVD in Den Haag zelfs gevraagd om als trainer voor het opleidingsinstituut, de Haya van Somerenstichting, de nodige landelijke cursussen te geven, met name op het gebied van besturen en de verhouding tussen bestuur, raadsfractie en wethouders. Inmiddels zit hij ook aan tafel bij de gemeenteraad van Graft-De Rijp in de hoedanigheid van commissielid Masterplan (woningbouw). Het bijhouden van de VVD-website voor zijn afdeling is ook één van die taken (zie www.vvdgraftderijp.nl )
Gezien de vrije tijd en een oude passie, is hij in 2006 lid geworden van de biljartclub Net Niet uit De Rijp. Elke dinsdag speelt men een aantal partijtjes. Na aanvankelijk wat stuntelen kreeg hij de stoot in 2007 en 2008 te pakken wat resulteerde in resp. een tweede en een eerste plaats. En omdat hij toch iets van automatiseren wist, doet hij inmiddels de hele wedstrijdadministratie en houdt hij een website bij (www.bcnetniet.nl)
Als opa van twee kleinzoons is hij ook af en toe met hen bezig is en inmiddels is er weer een hond in huis die moet worden uitgelaten, dus zijn Jan's dagen aardig gevuld.